هر مردی برای حل مشکلات گوناگون خارج از منزل ، به یک روحیه قوی و زنده ، نیازمند است. او سعی می کند که از لحظاتی که در بستر آرام بخش خانه اش سکونت می یابد ، برای تقلیل کاستی ها و زدودن نگرانی ها استفاده کند.مردی که از نعمت چنین خانه و خانواده ای برخوردار است ، در مسیر زندگی و انجام وظایف سیاسی ، اجتماعی خود ، فردی پیروز و موفق خواهد بود.

فاطمه (س) جایگاه حساس و بلند شوهرش را می داند ؛ همچنین می داند که علی (ع) در محیط بیرون با چه مشکلاتی رو به روست. کوشش او ایجاد یک محیط آرام و باصفا در درون خانه بود و نه تنها سخنی که موجب پریشانی او بشود بر زبان نمی آورد ، بلکه آنچه می گفت در جهت اهداف همسر فداکار و دلاورش بود.

امیرالمؤمنین علی (ع) موضوع را این گونه بیان می کند :
هیچ گاه ، فاطمه از من نرنجید و او نیز هرگز مرا نرنجاند ؛ او را به هیچ کاری مجبور نکردم و او نیز مرا آزرده نساخت ؛ در هیچ امری ، قدمی برخلاف میل باطنی من برنداشت و هر گاه که به رخسارش نظاره می کردم ، تمام غصه هایم برطرف می شد و دردهایم را فراموش می کردم. (بحارالانوار، ج43، ص123، کشف الغّمه، ج1، ص363)

در جایی دیگر می فرماید : به خدا قسم ! هرگز کاری نکردم که فاطمه خشمگین شود ، او نیز هیچ گاه مرا خشمگین نکرد. (کشف الغّمه، ج1، ص363)