قلبى شكست و دور و برش را خدا گرفت
نقاره مى‏زنند… مریضى شفا گرفت

دیدى كه سنگ در دل آئینه آب شد
دیدى كه آب حاجت آئینه را گرفت

خورشیدى آمد و به ضریح تو سجده كرد
اینجا براى صبح خودش روشنا گرفت

پیغمبرى رسید در این صحن پر ز نور
در هر رواق خلوت غار حرا گرفت

از آن طرف فرشته‏ اى از آسمان رسید
پروانه وار گشت و سلام مرا گرفت

زیر پرش نهاد و به سمت خدا پرید
تقدیم حق نمود و سپس ارتقاء گرفت

چشمى كنار اینهمه باور نشست و بعد
عكسى به یادگار از این صحنه‏ ها گرفت

دارم قدم قدم به تو نزدیك می شوم
شعرم تمام فاصله‏ ها را فرا گرفت

دارم به سمت پنجره فولاد می روم
جایى كه دل شكست و مریضى شفا گرفت